+48 789 324 717
kontakt@psychologdrzewozycia.pl
  • Oferta
  • O nas
  • Gabinet
  • Cennik
  • Blog
  • Kontakt
  • Regulamin

Jak wspierać rozwój samooceny u dzieci i młodzieży: wyzwania i strategie

Opublikowano 27 października, 2024

Co to jest samoocena? 

Samoocena to element, który składa się na poczucie własnej wartości. Choć stanowi jego część, wysoka samoocena nie zawsze oznacza silne poczucie własnej wartości. Czasami pozytywne myślenie o sobie jest formą kompensacji dla niedojrzałego i słabego poczucia własnej wartości.

Każdy z nas posiada samoocenę. U niektórych osób jest ona wysoka, u innych obniżona. Samoocena kształtuje się już od najmłodszych lat, zwłaszcza poprzez relacje z rodzicami. Z biegiem czasu zaczynają na nią wpływać również rówieśnicy, nauczyciele i wszelkie społeczne doświadczenia, jakie dziecko napotyka.

Jakie są oznaki niskiej samooceny?

Samoocena, niezależnie od tego, czy jest wysoka, czy niska, ma znaczący wpływ na życie dziecka. Dzieci z niską samooceną nie wierzą w swoje umiejętności, czują się nieważne i mają niską opinię o sobie. Mogą unikać podejmowania wyzwań, szybko się poddawać, a także być nadmiernie krytyczne wobec siebie. Towarzyszy im poczucie bycia gorszym od innych. Często pozwalają innym na złe traktowanie, przekonane, że nie zasługują na lepsze. W niektórych przypadkach mogą zachowywać się agresywnie wobec innych, aby ukryć swoją wewnętrzną bezwartościowość. Zaniżona samoocena często współwystępuje z niskim poczuciem własnej wartości. Takie dzieci często szukają akceptacji poprzez to, co robią, starając się zyskać uznanie innych.

Dzieci o niskiej samoocenie dorastają w osoby, które mają trudności z akceptacją siebie. Jeśli nie podejmą działań, aby rozwiązać ten problem, mogą przez całe życie zmagać się z poczuciem zależności od innych oraz krytycznym stosunkiem do siebie.

Czy można zmienić niską samoocenę? 

Jak wspomniano wcześniej, samoocena zaczyna formować się od najmłodszych lat, pod wpływem środowiska, w którym dziecko dorasta i doświadczeń, jakie w nim zdobywa. Dzieci wychowujące się w trudnych warunkach, bez poczucia bezpieczeństwa, z nadopiekuńczymi lub surowymi rodzicami, a także te, które doświadczyły traum, często rozwijają niską samoocenę. Gdy już ukształtuje się, jej zmiana może być trudna, choć nie jest niemożliwa. Wymaga to zmiany w postrzeganiu siebie oraz przekonaniach, które mają o sobie osoby z niską samooceną.

Jak pomóc dziecku budować wyższą samoocenę? 

Przede wszystkim bezwarunkową miłością i akceptacją. Podstawą jest stworzenie dziecku przestrzeni, w której będzie czuło się akceptowane i kochane bezwarunkowo. To oznacza przyjmowanie dziecka takim, jakie jest, razem z jego emocjami, w tym trudnymi jak gniew, smutek czy płacz. Właśnie w takich momentach dziecko najbardziej potrzebuje wsparcia. Akceptacja emocji nie oznacza jednak zgody na wszystkie jego zachowania – niektóre działania mogą być nieakceptowalne, ale warto to przekazać w sposób delikatny i pozbawiony krytyki, ponieważ nadmierna krytyka może osłabić samoocenę dziecka.

Budowanie pozytywnego wizerunku dziecka 

Do około szóstego roku życia dziecko ocenia siebie poprzez to, jak widzą je inni, a głównym punktem odniesienia są rodzice. To od ich reakcji zależy, czy dziecko zbuduje pozytywny obraz siebie. Zamiast krytykować i narzekać, warto skupić się na docenianiu wysiłku, który dziecko wkłada w osiąganie celów. Należy jednak unikać przesadnych pochwał, ponieważ mogą one wywołać presję, by sprostać idealizowanemu obrazowi.

Zaufanie i samodzielność 

Dzieci o niskiej samoocenie potrzebują wsparcia od rodziców, którzy będą cierpliwi i pewni kompetencji swojego dziecka. Zbyt częste udzielanie wskazówek może prowadzić do tego, że dziecko będzie zależne od dorosłych w podejmowaniu decyzji, co z kolei wpłynie na jego pewność siebie i poczucie niezależności. Należy również uważać, aby nie przenosić swoich obaw na dziecko, zwłaszcza jeśli jest ono wrażliwe, ponieważ może zacząć postrzegać siebie jako słabe i niezdolne do działania.

Psychoterapia dla dzieci i młodzieży z niską samooceną

Zmiana samooceny wymaga wysiłku i zaangażowania, dlatego czasami niezbędna może okazać się pomoc psychologa lub terapeuty dziecięcego. Terapia w przypadku niskiej samooceny polega na zmianie sposobu myślenia o sobie. Dzięki temu dziecko może odzyskać pewność siebie, spokój i nauczyć się wyrażać swoje potrzeby i emocje w konstruktywny sposób.

Liczba wyświetleń: 177
Poprzedni wpis
Terapia dla młodzieży – kiedy zgłosić się do psychologa
Następny wpis
Pierwsza wizyta u psychoterapeuty: Jak się przygotować i czego oczekiwać?

Ostatnie wpisy

  • Aktywność fizyczna a zdrowie psychiczne: Jak ruch wspiera dobre samopoczucie i redukuje stres. 26 listopada, 2024
  • Jak rozpoznać i leczyć depresję sezonową: Przewodnik po objawach i terapii. 26 listopada, 2024
  • Pierwsza wizyta u psychoterapeuty: Jak się przygotować i czego oczekiwać? 26 listopada, 2024
  • Jak wspierać rozwój samooceny u dzieci i młodzieży: wyzwania i strategie 27 października, 2024
  • Terapia dla młodzieży – kiedy zgłosić się do psychologa 27 października, 2024

Kategorie

  • PSYCHOLOGIA (8)

Drzewo życia

Skorzystaj ze wsparcia, którego potrzebujesz
Umów wizytę
  • Oferta
  • O nas
  • Gabinet
  • Cennik
  • Blog
  • Kontakt
  • Regulamin